Prisca Visser is een fotograaf met een voorliefde voor het buitenleven en de natuur. Voor de Biesboschlinie gaat zij regelmatig op pad om verhalen vast te leggen. Ze neemt een kijkje bij de visafslag in Woudrichem. Vissers uit het gebied voeren tot ver op de rivieren en brachten hun vangst hier om te veilen. Prisca gaat langs om deze geschiedenis met eigen ogen te zien.
Het is zo’n plek waar je misschien dagelijks langskomt zonder erbij stil te staan. Net binnen de poort van Woudrichem staat een bescheiden gebouw met groene deuren en ramen van oud, gebobbeld glas. Niet zomaar een gebouw: dit was ooit de visafslag, het centrum van de visserij van het ‘Woerkum’. Vissers uit het gebied voeren tot ver op de rivieren, zelfs tot in Duitsland, en brachten hun vangst hier om te verkopen. De vis werd geveild via de oude ‘afmijning’-methode, waarbij de veilingmeester een hoge prijs noemde die langzaam daalde, totdat een koper de knoop doorhakte. Het geboden bedrag klonk door het gebouw, de spanning steeg, en de beste vis ging naar de hoogste bieder.
Vandaag stap ik de visafslag binnen om deze geschiedenis met eigen ogen te zien. Het is een vroege, rustige ochtend. Een lichte nevel hangt boven de rivier en het is bijna windstil. Dan ruik ik iets herkenbaars… ja, dat is het: gebakken vis! Ik sla de hoek om en zie dat de groene deuren van de visafslag al wijd open staan. Binnen hangt de geur van gebakken poon in de lucht en midden in de deuropening staat een stevige schragentafel. Op de tafel een moderne weegschaal en een grote bak met versgebakken, knapperige visjes.
Vandaag is het een bijzondere dag: de Coöperatieve Visserijvereniging 'De Hoop' bakt poon voor de hele omgeving. Dit doen ze één keer per maand gedurende de winter en de inwoners kijken er altijd naar uit. Philip, de secretaris van de vereniging, begroet me met een glimlach en leidt me naar de achterkant van het gebouw, waar het bakken in volle gang is. Het ruikt heerlijk en het werkt hier als een goed geoliede machine. Op twee grote gasbranders staan zware gietijzeren pannen, waarin de visjes sissend en borrelend de olie ingaan.
Nieuwsgierig vraag ik Philip hoe ze weten wanneer de visjes omgedraaid moeten worden. Ik zie namelijk nergens een kookwekker of timer en toch is iedere poon perfect goudbruin. "Dat gaat op gevoel," legt hij uit met een knipoog. "Zodra de bubbels in de olie afnemen, weten we dat het tijd is om ze om te draaien. Zo heeft elke vis de perfecte krokante korst." Binnen enkele minuten liggen de visjes op een schaal, krijgen ze een laatste kruidig laagje en zijn ze klaar voor de verkoop.
"Hier, proef maar eens." Een vis wordt voor mij in twee helften gebroken en zo snel ontdaan van graten. Terwijl ik geniet van de nog dampend hete poon, begint Philip te vertellen over de rijke geschiedenis van de visserij in Woudrichem. "Het verhaal begint op 3 juni 1362," vertelt hij, "met een bijzondere vergunning." Dirc Loef van Horne, heer van Altena en Woudrichem, verleende op die datum visrechten aan de mannelijke poorters en poorterskinderen van Woudrichem. Maar deze rechten waren niet voor zomaar iedereen weggelegd: iedere visser moest minstens een jaar en zes weken in Woerkum wonen om aanspraak te kunnen maken. Dit visrecht, vastgelegd in historische documenten, leeft nog altijd voort. Tegenwoordig telt de Visserijvereniging ‘De Hoop’ ruim honderd leden, allemaal vissers die mogen vissen op de aangewezen wateren rond Woudrichem.
En dat vissen kan op verschillende manieren, leer ik al snel. Eenvoudig langs de kant een hengel uitgooien of de rivier op met een bootje. Vroeger werd er met fuiken gevist op paling en zat de rivier vol met dikke zalmen. Deze vissen trokken vanaf zee de rivier op om hoogerop te gaan paaien. Vissers hadden er hun handen vol aan om deze vissen binnen te halen. Met de zalmschouwen vol vette vis keerden ze weer terug naar Woudrichem om de vangst te verkopen op de visafslag. Philip neemt me mee naar buiten en laat me kennismaken met een bijzondere, traditionele manier van vissen: de zegenvisserij.
Een zegen is een groot sleepnet dat met een bootje in een wijde cirkel over de rivier wordt uitgelegd. De onderkant is verzwaard, zodat het net de bodem van de rivier bereikt. Zodra het net op zijn plaats ligt, trekken de vissers aan de oever het net langzaam naar zich toe. Eens per jaar, tijdens de visserijdag, demonstreren de vissers deze oude techniek nog steeds. De gevangen vis wordt altijd weer teruggezet in de rivier. Aan de monding van de Historische Stadshaven laat Philip me een rij zwarte palen zien, elk voorzien van korte zijhaken. "Hier wordt het grote visnet, ofwel de zegen, te drogen gehangen," legt hij uit. “Het is een plek die je zo voorbij zou lopen als je het verhaal niet kent.”
Wanneer we weer terug zijn bij de visafslag, is de stilte van de ochtend inmiddels veranderd in gezellige drukte. Een rij mensen wacht geduldig op hun beurt, en de witte papieren zakken met vis vliegen over de toonbank. Binnen gaat de kruidenbitter rond, en grappen vliegen heen en weer boven de pannen. De opbrengst van de visverkoop wordt gebruikt voor het onderhoud van de visafslag, vertelt Philip. "Het is een oud gebouw, en het vraagt regelmatig wat liefde en aandacht om het in goede staat te houden."
Hij kijkt even rond naar de houten balken, het gebobbeld glas in de ramen, en de oude weegschaal die aan het plafond hangt. Het is niet moeilijk om je voor te stellen hoe het er vroeger aan toe ging, met vissers en handelaren die zich hier verzamelden. De sfeer is warm, de tradities zijn voelbaar, en de geur van versgebakken poon blijft hangen in de lucht. Terwijl ik nog een zakje vis krijg aangereikt en een vriendelijke groet van Philip, realiseer ik me dat dit veel meer is dan zomaar een plek. Het is een levend stukje geschiedenis en ik verlaat de visafslag met een hoofd vol verhalen en een zak gebakken poon als warme herinnering.
De mannen van de Cooperatieve Visserijvereniging 'De Hoop' bakken verse visjes voor je op de volgende data:
Zaterdag 30 november 2024 van 08:30 – 12:00 uur
Donderdag 31 december 2024 van 09:30 – 15:00 uur
Zaterdag 25 januari 2025 van 08:30 – 12:00 uur
Zaterdag 22 februari 2025 van 08:30 – 12:00 uur
Kom langs bij de visafslag in Woudrichem, Kerkstraat 2, en geniet van de heerlijke versgebakken poon! Combineer je bezoek met een dagje Woudrichem. Op deze pagina hebben we de leukste uitjes voor je verzameld, voor jong en oud.
Tekst en foto's: www.priscavisser.nl. Hier vind je alle blogs van Prisca.